Evroazijska vidra (Lutra lutra) je autohtona vrsta iz porodice kuna koja obitava na jezerima Palić i Ludaš, kao i na celom slivu rečice Kireš u subotičkom regionu. Zagasito braon boje, dužine oko jednog metra, vidra spada u strogo zaštićene vrste. Izrazito gusto krzno i plovne kožice na sve četiri noge omogućavaju joj da se odlično snalazi u vodenim ekosistemima. Vidre se hrane prvenstveno ribama, ali nisu mnogo izbirljive. Plen znaju saterati u travom ili trskom obrasle delove jezera i napasti odozgo svojim oštrim i snažnim zubima.
Vidre žive kao solitarne životinje, što znači da se mužjaci i ženke susreću samo tokom sezone parenja, dok većinu vremena provode samostalno. Teritorije nekoliko ženki agregiraju se u grupnu teritoriju. Unutar ove grupne teritorije nalazi se i osnovna teritorija ženke i njenih mladunaca u kojoj dominantno obitava i koju ne posećuju susedne ženke. Mužjaci imaju ogromne areale kretanja koji dostižu dužinu do 80km i preklapaju se sa arealima i teritorijama nekoliko ženki (Kruuk H., 2006). Interesantno je da mladunci nauče da plivaju sa oko 3 meseca starosti, kada im krzno dovoljno poraste i postane vodootporno. Pre toga su veoma nevešti u vodi i plaše se ulaska u nju, tako da ih u tom periodu majka praktično na silu gura u vodu dok ne nauče plivati.
Na Ludaškom i Palićkom jezeru, registrovano je nekoliko porodica vidri, ravnomerno raspoređenih na području jezera i tršćaka. Dugi vek zaštite ovih područja i kontinuirano sproveđenje mera aktivne zaštite područja, omogućuju neometano razmnožavanje ove karnivorske vrste. Povezanost jezera Ludaš, putem ekološkog koridora – kanala „Palić-Ludaš” i rečice Kireš, sa okolnim stajaćim vodama, dovode Ludaško jezero u položaj centralnog staništa jedne metapopulacione strukture, odakle mlade jedinke mogu da migriraju na susedna jezera, vodene površine i manje povoljna staništa. U interesu očuvanja ove populacione strukture i što veće brojnosti lokalne populacije, neophodno je obezbediti određeni kvalitet ekoloških koridora, kao i kvalitet vode u svim delovima koridora.
Sprovođenjem projekta „Ecolacus” unapređuje se kvalitet vodenog staništa ove strogo zaštićene vrste, što potvrđuje i sve učestalije primećivanje vidri od strane posetilaca i čuvara zaštićenog područja.
(Autor naslovne fotografije: Levente Szekeres)
