Jezero Ludaš je prirodno stanište mađarskog sivog govečeta, o čijem poreklu postoji nekoliko teorija. Jedna kaže da su prve životinje došle u Karpatski basen sa Kunima (narod), druga, da su ih doveli Mađari tokom povratka sa svojih osvajačkih pohoda na zapad, dok su ih, prema trećoj teoriji, pripitomili starosedeoci od vrste „tur“. Nije dokazana autentičnost ovih teorija.
Prema izvorima iz 14. veka, sivo goveče se u srednjem veku izvozilo u zapadne delove Evrope, gde je bilo na ceni zbog izuzetno kvalitetnog mesa, tako da je uzgajanje bilo isplativo. Koristilo se i za vuču, zbog svog robusnog stasa i snage.
Međutim, u 18. i 19. veku smanjuju se površine pašnjaka na kojima se ona gaje zbog širenja oranica, neodrživog gazdovanja i ubrzane industrijalizacije, pa se tako ova rasa našla gotovo na rubu opstanka. Od 19. veka, mađarsko sivo goveče se koristi u malom broju i to mahom za vuču, pošto su savremene sorte goveda dobile primat zbog veće mlečnosti i boljeg prinosa.
Spada u jednu od originalnih mađarskih rasa i uzgaja se više kao turistička atrakcija po nacionalnim parkovima. Stada danas služe kao banke gena i za rasplod, naročito zbog podatka da su izuzetno otporne na mnoge bolesti koje pogađaju današnje tipove visokomlečnih i visokomesnih goveda.
Mađarsko sivo goveče je veoma pogodno za održavanje zaštićenih travnih staništa i revitalizaciju močvarnih i slatinskih staništa – aktivnu zaštitu prirode, jer nije preterano zahtevno i rado se hrani mladom trskom. Preferira mezofilne travnjake, vlažne livade i plavne površine, gde ekstenzivnom ispašom, u kratkom vremenskom periodu stvara mozaičnu travnu zajednicu koja je osnov za razvoj biološke raznovrsnosti i pojavu velikog broja zaštićenih vrsta biljaka i životinja, najviše ptica.
