Javno preduzeće „Palić – Ludaš“, upravljač na zaštićenom području Specijalni rezervat prirode „Ludaško jezero“, svake zime, računajući i ovu, u sezoni 2021/2022. godine, organizuje seču trske. Aktivnost se sprovodi kroz uključivanje zainteresovanog lokalnog stanovništva u Program korišćenja tršćaka na zaštićenim područjima kroz seču trske na području SRP „Ludaško jezero“ na površini od 10 do 15 hektara.
Seča trske se odvija na dva tipa staništa – na staništima tršćaka, koji su cele godine pod vodom i samo u slučaju velikih suša mogu da gube vodu u kratkom vremenskom periodu i staništima močvarnih i zaslanjenih livada, koji su pod invazijom trske. Kod prvog tipa staništa primarni cilj zaštite prirode je održivo korišćenje, kao mera aktivne zaštite prirode kroz smanjenje biomase, a sekundarni cilj je ekonomska isplativost. Višegodišnjim košenjem trske u kontinuitetu, povećava se vitalnost trske i njen kvalitet. Kod drugog tipa staništa – primarni cilj je suzbijanje trske i povećanje površine močvarnih i zaslanjenih livada. U ovom slučaju, trsku je potrebno kositi više puta godišnje (ne samo u zimskom periodu) i na taj način smanjivati vitalnost trske. Takođe, kod revitalizacije vlažnih i zaslanjenih livada, ispaša podolskim govedima i vodenim bivolima, kao mera aktivne zaštite prirode je dugoročno održiv način održavanja staništa.
Seča trske je važna kao mera održavanja staništa za živi svet Ludaškog jezera. Trska se seče u vodi i na kopnu i na taj način se aktivno upravlja staništima, tačnije, stvaraju se pogodni uslovi za različite organizme – beskičmenjake, ribe, žabe, kornjače, zmije, razne vrste vodenih ptica i sisara.
Lokalno stanovništvo je zainteresovano za seču trske, međutim, pored dobre volje, potrebno je i da vremenske prilike budu odgovarajuće – dugotrajan mraz, koji bi stvorio dovoljnu debljinu leda na jezeru. U prošlosti, jezero i okolne livade su predstavljale sastavni deo života ljudi koji su stanovali uz jezero. Nekada su trsku najboljeg kvaliteta sekli upravo iz Ludaškog jezera. Trska se koristila za pokrivanje kuća i ostalih građevina u seoskom gazdinstvu, sve do pedesetih godina XX veka. Zabate kuća pravili su od trske oblepljene ilovačom, a od trske su pravljeni i zidovi slabijeg kvaliteta i ograde. Od listova rogoza se pravio tepih. Danas je ostalo samo sećanje na to vreme, jer je tih ljudi, koji su tradicionalno sekli trsku sve manje, ili ih više nema.
Fotografije: JP „Palić-Ludaš“